Zatrzymaj się

Kiedyś, w drodze do pracy mijałam kościół, który wcześnie rano już był otwarty.

W zasadzie przed pierwszą mszą stał całkiem pusty.

Czasem lubiłam się w nim zatrzymywać, po to żeby móc się w ciszy pomodlić.

Pewnego razu, zostawiłam w kościele siatkę, w której miałam jedzenie i parę innych potrzebnych rzeczy.

Zauważyłam jej brak w drodze do pracy, dlatego postanowiłam się cofnąć, żeby sprawdzić, czy nie została w kościele. 

W drodze do kościoła minęłam drobnej postury staruszkę.

Kiedy ją wyminęłam, usłyszałam, że przewróciła się.

Zatrzymałam się, po to żeby pomóc jej wstać.

Ona sama nie wiedziała dlaczego upadła. Najprawdopodobniej zasłabła.

O tej porze ulica była bardzo wyludniona - byłam jedyną osobą, która mogła jej wówczas pomóc.

Też szła do kościoła...

Myślę, że wtedy, zostałam użyta przez Pana Boga, po to żeby komuś pomóc.

Właśnie osobie starszej, bezbronnej.

Czas, w którym wszystko układa się jak z płatka, nie zawsze jest czasem, w którym Bóg lubi działać.

Może nie to, że nie lubi. Myślę, że to ludzie nie potrafią i nie chcą być wtedy niesamodzielnymi.

Nauka niesamodzielności... wymaga jednak czasu.

A przede wszystkim: posłuszeństwa.